سراب امید

بر  منجمد ترین دوره تاریخ ،  دل سپرده ایم

نه میلمان به خوشی باشد و  نه خنده ای به لب

ما  چوبِ الفِ تفرقه را،  عهدیست که خورده ایم

امـّید به فردایِ بَهی، زچه  میدهیَم ، رفیق ؟

این جبر جغرافیایی است و،  کویر پرورده ایم

یک روز به خانقه جمعیم و روزی دگر به دِیـــــــــــر

وز این معامله و سودا ،سودی نبرده ایم

از موی سیاه ما ، گمان به دلی جوان مبر

این در عزای جوانیِ ماست ،  عمریست که مرده ایم